Veel mensen zijn bang van geesten. Dit omdat diezelfde mensen eigenlijk niet zoveel weten over geesten. Ze horen verhalen, enge verhalen. Net als bij zoveel dingen, worden alleen de negatieve verhalen verspreid, liefst een tikkie overdreven. En hoewel er ook wel echte gemene, rotgeesten zijn, valt het over het algemeen wel mee.
Ik zie geesten, voel hun aanwezigheid, maak er een praatje mee of stuur ze resoluut weg. Gelukkig ben ik niet zo bang aangelegd, dus kan ik er aardig goed mee overweg. Zeker nu ik weet hoe het zit. Vroeger had ik af en toe wel eens dat ik ineens heel bang werd, zomaar. Lag ik gewoon lekker in m'n bed te liggen, had ik plotseling het idee dat ik ieder moment aangevallen zou worden. Of erger nog, vermoord zou worden. Zo raar en helemaal niet leuk! Gelukkig had ik dat niet vaak en uiteindelijk overwon de slaap dan toch altijd wel.
Wanneer me dit nu overkomt, weet ik wat er aan de hand is. Dan "spookt" er zo'n eikelige, kinderachtige geest door m'n kamer die het leuk vindt om anderen bang te maken. Doordat ik dat voortaan weet, heeft die angst (en dus die geest) al meteen een heel stuk minder grip op me. Wat ik daarna doe, is die geest weg sturen. Ik pik het niet om zo'n lafaard in m'n buurt te hebben. En met die houding, krijg ik ze (tot nu toe) altijd weg.
Nee, doe mij maar liever een geest dan een inbreker. Over de geest heb ik de macht, over de inbreker niet...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten